از این خانه سوت و کور که هر گوشه

از آن یاد و خاطرات با تو بودن است ،
از این سرزمینی که هر جای آن صحبت

از جدایی و نفرت است میروم.
میروم به جایی که تنها صحبت از عشق و محبت باشد ،

به جایی که بی وفایی در دلها جایی نداشته باشد.از این

شهر ، از این شهر بی محبت با کوله باری از غم و نفرت میروم.
میروم به جایی که لبخند همیشه بر لبان عاشقان باشد و

عاشقان ، دلشکسته و نا امید نباشند.
از این دنیا ، از این سراب تنهایی میروم.
میخواهم از غمها و غصه ها رها شوم ،

با عشق و محبت همنشین شوم.
میروم به سرزمین شادی ها ، به جایی که تنها صحبت

از رویاهای شیرین محبت و عشق باشد.
از این سرزمینی که یک دل با وفا نیز

در آن نمیتوان پیدا کرد میروم.
میروم به جایی که قدر یک قلب عاشق را بدانند ،

به جایی که مردمانش در مرامشان دلشکستن نباشد.

دلم را با خود میبرم تا از این غمها و غصه ها رها

شود ، و دیگر لحظه به لحظه بهانه نگیرد.
از زیر سقف این آسمان میروم ، آسمانی که

سرپناه من در لحظه های بی کسی نیست.
میروم به جایی که از قلبهای عاشق مهمان نوازی کنند ،

رسم عشق را زیر پا نگذارند، و به هم خیانت نکنند.از

این باتلاق ، از این کویر خشک ، از این سرزمین بی محبت میروم.
میروم به جایی که خوشبختی سهم همه عاشقان باشد.
خاطرات با تو بودن را جا میگذارم و با تنها دار و

ندارم در دنیا که قلب شکسته ام است از اینجا

میروم ! میروم تا از یادت  فراموش شوم.